نور حق

الهی بر رخم بگشا دری از لطف و احسانت

بدان راهم هدایت کن که پیمودند خاصانت

فروزان سینه ام را از شرار شوق دیدارت

دری بگشا زدام هجر در گلزار رضوانت

در اشکم به دامان ریز از گنجینه ی عشقت

فدای قطره ای زین اشک صد دریای عمّانت

دلم را پادشاهی ده به عزّ فقر در کویت

سرم را تاج دولت نه به فخر ذلّ فرمانت

فراز و شیب عالم را سپای بی حد عشقت

زپیدا و نهان بگرفت دست ما و دامانت

چو مه روشن روانم ساز شب از پرتو ذکرت

چو خور رخشنده روزم کن به اشراقات قرآنت

الهی را الهی ملک زهد و پارسائی ده

که برخیزد به عهد عشق و بنشیند به پیمانت