نور حق

اگر همه ملك موجودات بنام تو باز كنند، نگر تا بي توقيع بسم اللَّه بدان ننگري كه آن را وزني نيست، و اگر جبرئيل و حمله عرش بچاكري تو كمر بندند تا سلطان اين نام داغي از خود بر جانت ننهد بدان كه آن را محلّي نيست، هر جاني كه عاشق‌تر بود او را اسيرتر گيرد، هر دل كه سوخته‌تر بود رختش زودتر بغارت برد.

قضاء لازم آنست كه ربّ العزّه تقدير كرد و حكم راند كه از آسمان فرو آيد و ناچار ببنده رسد، فريشتگان اين حكم را دفع نتوانند كرد و نه بهيچ فعل‌ از افعال بنده از خيرات و صدقات اين قضا بگردد و فريشتگان بنده را باين قضا باز گذارند.

«اللَّهُ يَعْلَمُ» خداست كه داناست و در دانايي يكتاست و نهانش چون آشكار است، باريك بين و نهان دان و شيرين صنع و نيك خداست، هر ذرّه‌اي از ذرائر موجودات، در زمين و در سماوات، چه آشكارا و چه نهان، چه در روز روشن، چه در شب تاريك، جنبش همه مي‌بيند، آواز همه مي‌شنود، انديشه همه مي‌داند.

 توحيد در دلهاي مؤمنان بر قدر درد دلها بود، هر آن دلي كه سوخته تر و درد وي تمامتر با توحيد آشناتر و بحق نزديكتر.

پرتو الهى و فروغ تجلّيات او پيوسته در موجودات جارى و سارى است و هيچگاه نمى شود كه اين فيض از فياض مطلق جدا و قطع گردد بنابراين مطلق خداوندى هرگز داراى حركت و دگرگونى نيست. همان طور كه نور خورشيد از جرم خورشيد جدا نمى شود.

نور حق بر نور حس راكب شود

آنگهي جان سوي حق راغب شود

اسپ بي راكب چه داند رسم راه

شاه بايد تا بداند شاه‌راه

سوي حسي رو كه نورش راكبست

حس را آن نور نيكو صاحبست

نور حس را نور حق تزيين بود

معني نور علي نور اين بود
 

چو آيات است روشن گشته از ذات

نگردد ذات او روشن ز آيات

همه عالم به نور اوست پيدا

كجا او گردد از عالم هويدا

نگنجد نور ذات اندر مظاهر

كه سبحات جلالش هست قاهر

رها كن عقل را با حق همي باش

كه تاب خور ندارد چشم خفاش

در آن موضع كه نور حق دليل است

چه جاي گفتگوي جبرئيل است

اين طرفه بين كه حضرت او با همه حجاب

روشن تر است نور وي از نور آفتاب

موج و حباب و قطره و دريا به چشم ما

عارف چو بنگرد بنمايد به عين آب

بيدار شو ز خواب به بيداريش ببين

نقش خيال او نتوان ديدنش به خواب

بگذار نور و ظلمت و بگذر ز روز و شب

جانان ما طلب كه بُود جان و تن حجاب

الهام سيد است كه گويد به بندگان

ورنه چنين سخن نتوان گفت در كتاب

جمله نور حق گرفته همچو طور اين جان از او

همچو گوهر تافته از عين كان اين است او

دايم ز ولايت علي خواهم گفت

چون روح قدس نادعلي خواهم گفت

تا روح شود غمي كه بر جان منست

كل هم و غم سينجلي خواهم گفت