نور حق

امیرالمؤمنین (علیه السلام) در باره عظمت و نتیجه توجه به حضرت حق می فرماید :

به راستی که خدای تعالی یاد خود را صیقل دلها قرار داده تا بدان وسیله گوش دل پس از کر شدن شنوا گردد ، و چشم دل پس از کم سوئی تیزبین شود و دل از ستیزه جوئی سر به فرمان نهد ، همواره خدای را که نعمت هایش گرامی باد در فواصل زمان و دورانهائی که چراغ هدایت انبیا خاموش بوده ، بندگانی است که چون بدریای اندیشه فرو روند ، خدای تعالی رازهای نهانی با آنان گوید و از رهگذر عقلهایشان با ایشان گفتگو فرماید .پس نوری را که در گوش ها و دیده ها و دلهای بیدار دارند چراغ راه کنند ، روزهای خدا را بیاد مردم آورند و آنان را از مقام مقدسش بترسانند ، آنان هم چون راهنمایان بیابانها هستند که هر کس میانه رو باشد رهروی او را بستایند و به رستگاری مژده اش دهند ، و آن که راست گرا و چپ گرا باشد ، راهش را نکوهش نموده و از تباهی برحذرش دارند و به همین منوال چراغهای آن تاریکی ها و رهبران آن شبهه ها هستند ، اگر با دیده عقلت آنان را بنگری که خواهی دید ، که ایشانند نشانه های هدایت و چراغ های شب تار.