نور حق

نیّت در لغت به معنای قصد ، تصمیم ، اراده ، آهنگ و عزم است .کلیه حرکات و سکنات انسان و آنچه که اعضا و جوارح آدمی انجام می‏دهند ، ریشه در نیّت و قصد انسان دارد .انسان تا مقصدی را در نظر نگیرد ، وعزم خود جزم نکند به دنبال آن حرکت نخواهد کرد و عاملی جز نیّت برای حرکات اعضا و جوارح به سوی هدف وجود ندارد .وجود نیّت ، محرّک و عدمش بازدارنده آدمی است . اگر انسان نیّت کند و نسبت به امری تصمیم بگیرد ، به سویش حرکت کرده و برای رساندن خود به آن با تمام وجود به فعالیت می‏پردازد و چون قصد و تصمیم نداشته باشد ، عاملی جز عامل جبر ، او را حرکت نخواهد داد ، و وقتی جبر در کار باشد ، حرکات انسان و حتی هدفی که عامل اجبار ، انسان را به آن می‏رساند ، کم‏ترین ارزشی نخواهد داشت ؛ پس با نبودن نیّت و دور بودنِ عامل اجبار ، انسان به سوی چیزی که نیّت ندارد ، حرکت نمی‏کند . هدف هرچه ارزشش بیش‏تر باشد به تناسب آن ، ارزش نیّت بیش‏تر خواهد شد و وقتی نیّت از هدف ، کسب ارزش کند ، بدون شک عملی که بر مبنای آن نیّت انجام می‏گیرد ، از ارزش آن نیّت کسب ارزش می‏نماید . در حقیقت ارزش هدف و نیّت و عمل به هم وابسته است و بین این سه واقعیت رابطه مستقیم برقرار است .هدف ، همیشه مولّد نیّت ، و نیّت ـ در صورت آماده بودن زمینه ـ مولّد عمل است . بدون هدف و مقصد ، نیّتی در قلب پدید نمی‏آید و بدون نیّت ، عملی از انسان صادر نمی‏شود .