نور حق

این قصیده را کجوری در شب نیمه شعبان ۱۲۸۸ به نظم کشیده است
بر هستی خویش حجتی دارد حق
و از این حجّت مسرتی دارد حق
مرات جمال ذوالجمالی را
چشمی خواهد که صورتی دارد حق
یکتاست خدا و خواست ازین حجّت
ظاهر سازد که وحدتی دارد حق
حق بین باید که تا ببیند حق را
و آنکه داند حقیقتی دارد حق
هر کس خواهد که حق ببیند پیدا
با این حجّت شباهتی دارد حق
در روز نخست خواست یزدانش
در عین فراق وصلتی دارد حق
در پرده غیب کرد پنهانش
تا دانی که غیبتی دارد حق
رحمت آمد زحق به خلقان یکسر
صد رحمت چه رحمتی دارد حق
این قامت را هر آنکه بیند داند
قطعاً فردا قیامتی دارد حق
آن روی نکوی, هر که بیند گوید
برتر زجهان جنّتی دارد حق
آن لعل لب خندان را بینی گوئی
اندر کوثر سقایتی دارد حق
عالم همه حجت است و حجت عالم
با این حجّت محبّتی دارد حق
از سلسله مشک موی عنبر سایش
از ظلمت شب حکایتی دارد حق
از آئینه جمال مهر افروزش
زانوار کواکب آیتی دارد حق
این دایره وجود را قطبی باید
و این اشیاء را مشیّتی دارد حق
از خَلقِ مشیّت است اشیاء پیدا
و از خلقِ مشیّت حکمتی دارد حق
ترکیب عناصر وجودش را دیدم
دانستم بساطتی دارد حق
آثار و صنایع الوهیّت را
در این حجّة سجلّتی دارد حق
آفاق وجود و انفس امکانی
از این آیة دلالتی دارد حق
گویند خدای لا مکانست بلی
در این حجّة مکانتی دارد حق
برداشت خدای نه سپهر گردون
اکنون بنگر چه قوتی دارد حق
حاشا للّه ولو حش اللّه منه
این دست خداست قدرتی دارد حق
از این حجّة خدای احیا سازد
و از این حجّة امانتی دارد حق
و از این حجّة رواج ایمان گردد
و از این حجّة شریعتی دارد حق
این دولت آخر الزّمان است آخر
در طور وجود جلوتی دارد حق
و آن دولت کفر می نماند هرگز
روزی آید که رجعتی دارد حق
از این حجّة بقاء عالم پیدا
و از این حجّة عنایتی دارد حق
امروز که روز نیمه شعبان است
اندر عالم ولادتی دارد حق
امروز مبارکست و فرّخ روزی
اللّه اللّه چه بهجتی دارد حق