نور حق

شد روان از خیمه بر چرخ بلند

خصم در غوغا و شه رفته ز هوش

کآمد او را نالۀ خواهر بگوش

کای امیر کاروان کربلا

کوفیان بر غارت ما زد صلا

دیده بگشا سیل لشگر بین بدشت

دستگیری کن که آب از سرگذشت

غنچه های بوستان بوتراب

رفت بر باد و گلستان شد خراب

شه چو بشنید این صدای جانگداز

غیرت الله چشم حق بین کرد باز

بی محابا رو سوی لشگر نهاد

پای رفتارش نماند و سر نهاد

چون نشست از پا خدیو مستطاب

کرد با کافردلان روی عتاب

کای گروه کفر کیش و بد نهاد

گر شما را نیست بیمی از معاد

هین بیاد آرید از احساب خویش

رسم احراز عرب گیرید پیش

خون من گر بر شما آمد مباح

نیست این مشت عقایل را جناح

باز گردید ای گروه عهد سست

هین فرو ریزید خون من نخست

شمر دون با خیل لشگر زان عتاب

کرد روی سوی خدیو مستطاب

شد فضال آسمان نیلی ز گرد

کس نشد واقف که او با شه چه کرد

کاخ گردون را چو خون از سرگذشت

فاش شد که خنجر از خنجر گذشت

از فلک بر سر زنان روح الامین

بر زمین آمد بصد شور و حنین

گاه بر چپ میدوید و گه براست

کای گروه این نور چشم مصطفی است

ایستاده بر سر اینک جدّ او

چشم حسرت بر نهال قدّ او

ترسم از آهی جهان بر هم زند

آتش اندر مزرغ آدم زند

ای ذبیح عشق ای زاد خلیل

ای فدایت صد هزاران جبرئیل

بی تو فرگاه نبوت شد بیاد

خاک عالم بر سر جبریل باد

بضعۀ زهرا بصد فریاد و آه

پابرهنه تاخت سوی حربگاه

دید جسمی در میان خون نگون

قاتلان آورده بر وی روز خون

غیرت الله نالۀ چون رعد کرد

تو ستاده میکنی بر وی نگاه

زان سپس با لشگر کین با عتاب

کرد آن بانوی باغیرت خطاب

کاین حسین است ای گروه بیوفا

وارث حیدر سلیل مصطفی

خون او خون خداوند ودود

گر نبود آنخون خداوندی نبود