نور حق

بس نماند که آنچه خبر است عیان شود، خورشید وصال از مشرق یافت تابان شود، آب مشاهدت در جوی ملاطفت روان شود، قصه آب و گل نهان شود، دوست ازلی عیان شود، تا دیده و دل و جان هر سه بدو نگران شود.

 رَفِیعُ الدَّرَجاتِ ذُو الْعَرْش رافع الدرجات للعصاة بالنجاة و للمطیعین بالمثوبات و لذوی الحاجات بالکفایات و للاولیاء بالکرامات و للعارفین بالمراقبات و المنازلات.

بردارنده درجات بندگان است، هر یکی را بر مقامی بداشته و هر کسی را آنچه سزاست بدو داده. عاصیان را نجات، مطیعان را مثوبات، خواهندگان را کفایات، اولیا را کرامات، عارفان را مراقبات و منازلات. درجات مؤمنان و دوستان یکی امروزست یکی فردا، امروز بعلم و ایمان.

ای شمع نمونه‌ای زسوزم داری

خاموشی و مردن رموزم داری

داری خبر از سوز شب هجرانم

آیا چه خبر ز سوز روزم داری

دردانهٔ دریای حقیقت درد است

درد است که میزان عیار مرد است

ای خاک ره یار، عزیزش می دار

این طفل یتیم اشک، غم پرورد است
 

هست میزان عبارت از معیار

پی تشخیص پایه و مقدار

تا بسنجند قدر اشیا را

صورتش مختلف بود ما را

ز اختلاف حقایق اعیان

وضع میزان شود مناسب آن

در قیامت نهند میزان را

سختن قدر و قیمت انسان را

تا بسنجد کم و زیاد همه

عمل و علم و اعتقاد همه

روز بازار حشر، این میزان

نیست جز فرد کامل انسان

تا ازو مر تو را چه مایه رسد

در موالات او چه پایه رسد

قرب و بعد تو از طریقت او

عدم اقتفا به سیرت او

هست نقص وکمال ذات تو را

حسنات است و سیئات تو را

پس نبی و وصی در امّت خوبش

هست میزان معدلت اندیش

لاجَرَم گفته اند آلِ رَسول

محک امتحان رد و قبول

که موازین معدلت ماییم

کاشف قدر و منزلت ماییم

 اگر قرین دوراندیشی شوی و عزم کنی، مصیبت و سختی را ناچیز یابی و تاثیر و زیانشان اندک سازی.نیز از همان راه هاست که: آنچه از فرا رسیدن فنا دانی، دل را نیز بیاموز و نیز آنچه از بگذشتنی که سرنوشت است. چرا که دنیا را حال یکسان نماند و هیچ مخلوقی را بقائی آشکارا نیست.

خداوندا مرا به نیازمندی به خودت بی نیازی ده. و به بی نیازی از خودت فقیرم مگردان.

آدمیان چه فراوانند، نه اما چه اندکند! خداوند همی داند که من ناصوابی نگفته ام.چرا که هنگامی که چشم باز همی کنم، بر بسیاری همی افتد. اما براستی برآدمئی نیفتد.

طبیب درد بی‌درمان کدامست

رفیق راه بی‌پایان کدامست

اگر عقلست پس دیوانگی چیست

وگر جانست پس جانان کدامست

چراغ عالم افروز مخلد

که نی کفرست و نی ایمان کدامست

پر از درست بحر لایزالی

درونش گوهر انسان کدامست

غلامانه است اشیاء را قباها

میان بندگان سلطان کدامست

یکی جزو جهان خود بی‌مرض نیست

طبیب عشق را دکان کدامست

خرد عاجز شد اندر فکر عاجز

که سرکش کیست سرگردان کدامست

بت موزون به بتخانه بسی جست

که موزونات را میزان کدامست

چه قبله کرده‌ای این گفت و گو را

طلب کن درس خاموشان کدامست

خواهی شرف مردم دانا باشد

عزت مطلب فروتنی تا باشد

با صدر نشینان منشین کز میزان

هر سنگ سبک‌تر است بالا باشد