نور حق

هر که را فیض ازل از بخت برخوردار کرد

جای در ظل لوای حیدر کرار کرد

مظهر الطاف یزدان قبله امکان علی

آنکه حق او را معین احمد مختار کرد

آن که اندر نصرت اسلام روز کارزار

روز را چو نشیب به چشم لشگر کفار کرد

آن که شد گردان گردانکش به تیغ وی ذلیل

آنکه عباد وثن را تا قیامت خوار کرد

مقتدای خاکیان شاهی که خاک پای او

دست قدرت سرمه چشم اولوالابصار کرد

برد عمرو عبدود را تیغ وی بر خاک مرگ

چشم مرحب راز خواب سرکشی بیدار کرد

هست احیاکردن اموات کار کردگار

ای عجب کانشاه از این کارها بسیار کرد

با دم شمشیر بران و به صمصام زبان

از خس و خاشاک راه شرع را هموار کرد

درد بدبختی ببین کار ثنایش در غدیر

آنکه بخ بخ گفت قول خویش را انکار کرد

اینچنین پنداشت کز تدلیس و تلبیس وحیل

می‌تواند نور حق خاموش از این رفتار کرد
 

نمی شود سخن راست در دهان پنهان

که تیر را نکند خانه کمان پنهان

به دل مساز نهان عشق را که ممکن نیست

که مه شود به سراپرده کتان پنهان

نمی کنم هوس طول عمر، تا شد خضر

ز شرم زندگی از چشم مردمان پنهان

به آب خضر نسازم سیه نظر، تا هست

عقیق صبر مرا در ته زبان پنهان

مبین به چشم حقارت شکسته رنگان را

که هست طرفه بهاری درین خزان پنهان

هجوم خلق نگردد حجاب هستی حق

ز کثرت رمه کی می شود شبان پنهان؟

برون میار ز دل زینهار ریشه غم

که خنده هاست درین شاخ زعفران پنهان

حجاب مصرع برجسته نیست طول غزل

کجا به زلف شود موی آن میان پنهان؟

حجاب آن تن سیمین لباس کی گردد

ترا که مغز نباشد در استخوان پنهان

چو آفتاب ز خلق است نور حق ظاهر

چگونه یوسف گردد به کاروان پنهان؟

فروغ شمع مرا لامکان احاطه نکرد

مرا چگونه کند طاس آسمان پنهان؟

یا رب چه شاهدی تو کز غیرت محبت

بیگانه کردی از هم، یاران آشنا را

آیینه رو نگارا از بی‌بصر حذر کن

ترسم که تیره سازی دلهای با صفا را

گر سوزن جفایت خون مرا بریزد

نتوان ز دست دادن سر رشتهٔ وفا را

تا دیده‌ام فروغی روشن به نور حق شد

کمتر ز ذره دیدم خورشید با ضیا را
 

نورحق تابیده بر اکناف عالم سربسر

نور انجم پرتوی زان نور میدانیم ما

جابجا در هر فلک بنشسته خیلی از ملک

این عبادتخانه را معمور میدانیم ما

هر کرا دانش بود مقصود بر حس و خیال

چشم او گر چار گردد کور میدانیم ما

نزدنزدیکان حق حیّند و ناطق نه فلک

هر کرا این علم نبود دور میدانیم ما

عالم خلقست این عالم که پیدا بینیش

عالم امر از نظر مستور میدانیم ما

چشم فهم نکته زاهل علم بتوان داشتن

جاهل دل مرده را معذور میدانیم ما

قدر هر ظرفی بقدر آن بود کاندر ویست

دل خراب عشق را معمور میدانیم ما

ذهنت را همانند ابر سفیدی که در آسمان است آزاد کن.تلاش کن، اما نتایج کار را واگذار تا با هم کار بیایند .برای ابر چه فرقی می کند باد از کدام سو بوزد چرا وقتت را برای چیزی که در کنترل تو نیست، تلف می کنی ؟

هنگام آنک جلوهٔ فتح و ظفر کنم

کارم شکایت فلک و شرح ابتلاست

گیتی به جای من ز بدی کرد آنچ کرد

گر لطف تو تدارک کارم کند رواست

تا در مذاق آدمی از راه عقل و روح

تلخی خوف همبر شیرینی رجاست

بادا همیشه قبلهٔ خوف و رجای خلق

صدر تو همچنانک فلک قبلهٔ دعاست

حیدر صف شکن سوار دلیر

برده شمشیر او مهابت شیر

ذوالفقارش چو اژدها خون ریز

هم نبردش نبرده جان به گریز

یافت جانش ز فضل حق نیرو

داد جان قوت دل و بازو

در خیبر به قوت جان کند

آن به نیروی جسم نتوان کند

یافت از آفریدگار جهان

مردی و مردمی و علم و توان

گشت مشهور در جهان به کرم

بود بحر علوم و دین و حکم

خواند او را دلیل جان و خرد

در علم خود و برادر خود

زهره باغ دولتش زهرا

پای بوس کنیز کش جوزا

ثمر آن زهر حسین و حسن

روحشان مشترک میان دو تن

بر روان نبی علیه سلام

اهل بیت و چهار یار عظام

بر حسین و حسن دو پاک نسب

منبع حسن خلق و کان ادب

بر دو عم نبی یکی عباس

وان دگر حمزه مردشوکت و باس

بر روان مهاجر و انصار

دوستان محمد مختار

باد پیوسته نور حق نازل

مؤمنان را نصیب ازو حاصل

هنگام مواجه شدن با مشکلی یادت باشد که حتماً  راه حلی وجود دارد زیرا هر چیز با جفتش به وجود می آید.بعد از هر سقوطی، صعودی و بعد از هر شبی ،روزی وجود دارد،ذهنت را روی راه حل ها متمرکز کن، برای بیرون آمدن از یک اتاق باید در را پیدا کنی، نه این که به دیوارها فکر کنی.

ملک خدای ثابت و باقی است بعد ازین

آثار خیر صفدر عالم دگر هباست

دل ما گشته است دلبر ما

گل ما بی حد است و شکّر ما

ما همیشه میان گل شکریم

زان دل ما قوی است در بر ما

زهره باشد حوادث فلکی

گر بگردد به گرد لشکرما

ما به پری پریم سوی فلک

زانکه اصلی است اصل گوهر ما