نور حق

بغیر دیدهٔ خونبار، هیچ دریائی

ندیده ایم که باشد همیشه طوفان وار

چو نام دوست مکرر نمی شود هرگز

هزار بار اگر نام یا علی کنم تکرار

«اموات» و «حیات»، بلکه فعلیات را، چه کمالات اولی و چه ثوانی، از صقع حق ببین، نه مفصول و فقرائی بسته به او، نه اغنیا. و به تحقیق بگو: او هست. و مبین بلند و پست، بلکه استیفاء حساب موادّ و هیولای مجسّمه را بکن، و ببین که فعلیّت امتداد و فعلیّت قوّه هم، ظلّ نور حق است.

ای شمــع سوخته دل که میرسی به گلشن

فـــروغ جــاودانه ای بـــرای هــر جان افـــکن

تــــو پـــرتـــو یگـــانـــه  بـــــرای هـــر دلاور

تــــونـــور قـلـب بیــمار،تـــو نــورحق وایثار

تـــو حــامــی مـــریــضان ،تــو ناجی دلیران

فــائــق چـــگونه گــویــد درد دل حقــایق

از دیــده شفــایــت از نور عشق و حرمان

فائق«زهراحق بین»
 

«... وَاعْلَمْ، اَنَّ مالِکَ المَوْتِ هُوَ مالِکُ الحَیاةِ، وَ اَنَّ الخالِقَ هُوَ المُمِیتُ، وَ اَنَّ المُفْنـِیَ هُوَ المُعیدُ....»; بدان که در اختیار دارنده مرگ همان است که زنـدگی رادر دسـت دارد و پدیـد آورنده موجودات است. همو می میراند و نابود کننده هموست که دوباره زنـده می کند.

گرمن رفتم زدنیای شما دیوانه ای کمتر

درکاشانه ویران گشت حسرت خانه ای کمتر

توشمع محفل افروزی من پروانه ای مسکین

تودوش باش گرمن سوختم پروانه ای کمتر

زیان سود عالم چیست از بود نبودما

زدریا قطره ای افزون زخرمن دانه ای کمتر

ای نیکویان که دراین دنیایید

یا کسی از بعد بدنیا آئید

اینکه خفته است دراین خاک منم

مدفن, عشق جهان است اینجا

یک جهان بهرنهان است اینجا

عاشقی بود بدنیا فن من

مدفن, عشق بود مدفن, من

هرکه را روی خوش وخوی نیکوست

مرده زنده من عاشق اوست

روز شمار تا نشوی از خجالت آب

بر روز خویش در شب تاری ببار اشک

زیبایی خیره کننده ای است دراین کیهان بزرگ و در مجموعه هایی جزئی از طبیعت که پیرامون ما را گرفته و در چشم اندازه ما مشاهده می شوند. چیزی که اختصاص به پرواز به وسیله زیبایی محسوس یا معقول دارد انبساط روانی وابتهاج روحی است که پرواز با زیبایی به سوی جمال مطلق داراست در صورتی که درک نظام قانون هستی چون باید با تمرکز قوای دماغی باشد تا بتواند سالک راه حق را به مقصد جلال مطلق خداوند رهنمون گردد همواره مستلزم انبساط وابتهاج روانی نیست یا لااقل این انبساط وابتهاج شبیه به آنچه که دراحساس زیبایی قابل شهوداست وجود ندارد. و به هر حال هر دو عامل : زیبایی و نظم قانون از عالی ترین وسائل پرواز به ملکوت جمال و جلال الهی می باشند. یک اشتراک ما بین زیبایی و نظم و قانون وجود دارد که بسیار بااهمیت است و آن این است که ما حقیقتی را در درون خود به عنوان زیبایی مطلق داریم و بدون این که آن راازافراد عینی انتزاع کنیم به هر یک از افراد و مصادیق زیباییها تطبیق می کنیم مانند: گل چشمه سار مهتاب آبشار دریا شکوه کوهها صورت های زیبای انسانها آسمان لاجوردین پرستاره آهنگهای موزون خط زیبا و... بدیهی است که این زیبایی ها بسیار متنوعند و جامع مشترک حقیقی در ماهیت خود ندارند یعنی ماهیت گل با چشمه سار مفهوم مشترک ندارد مهتاب با آبشار دریا با کوه صورت زیبای یک انسان با آسمان یا آهن موزون و یک خط زیبا هیچ مفهوم مشترکی در ماهیت ندارد و بااین همه حقیقتی به عنوان زیبایی در درون ما وجود دارد که بر یکایک همه زیباییها قابل تطبیق است . همچنین یک حقیقت به عنوان نظم هستی و قانونمندی کلی کائنات در درون ما قابل دریافت است که قابل تطبیق بر یکایک موارد نظم و قانون حکمفرما در عالم هستی می باشد. یک تفاوت مهمی که ما بین زیبایی و نظم و قانون وجود دارداین است که در فوق زیباییها محسوس زیباییهای معقولی که قابل درکند نیز وجود دارند مانند: عدالت

مست صبها ی الست من شدی ای گلعزار

خوش مطاعی کرده وارد در این شهر ودیار

من خریدار این بازار تو یکسر یا حسین

شمس خاور یا حسین

گر علی اکبرت گردید ز زین واژگون

شد دو تا راسش ز تیغ لیلا دلش از عم غمون

ماند این داغت بدل تا روز محشر یا حسین

شمس خاور یا حسین