نور حق

چه باشید در برج و در قصر و کاخ   

چه باشید در کومه و سنگلاخ
به هر جا که باشید و هر سازو برگ   

بگیرد گریبانتان سخت مرگ

هر کس که ز مرگ خود هراسان باشد   

دفع نگرانیش بس آسان باشد
نه، زودتر از اجل توان مُرد، نه دیر   

حقا که اجل تو را نگهبان باشد

هر آن نفس کو آمد اندر حیات       

چشد شربت نیستی و ممات
دو روزی چو از زندگانی گذشت   

به سوی خدا باز خواهید گشت

بود مرگ دنبال هر آدمی             نباشد همی غافل از او دمی
شهادت یقین بهترین مردن است    به سوی خدا ره چنین بردن است

بگذر از مرگی که سازد با لَحد   

زان که این مرگ است، مرگ دام و دَد
مردمؤمن خواهدازیزدان پاک   

 آن دگرمرگی که برگیرد ز خاک

نماند در میانه رهرو و رای

چوهای هو شود ملحق بالله

توحید گوی تو نه بنی آدم اند و بس

هر بلبلی که زمزمه بر شاخسار کرد

ز خود فانی و در عین بقائیم

وجود جمله موجودات مائیم

جهان مرده هر دم زنده سازیم

چو بحر رحمت بی منتهائیم

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد

 

فرهاد شو و تیشه بر این کوه بزن
از عشق به تیشه ریشه کوه بکن