نور حق

آخر ای شمر نه من نوردل زهرایم

از عطش بین که زبان دور لبان می سایم

پاره بود از تیغ و سنان اعضایم

رفت طاقت ز من ای مرتد بی شرم و حیا

ز جای خیز و نظر کن بچشمهای ترم

شکست مرگ تو ای نوجوان ز غم کمرم

شکفته زخم تنت همچو غنچه در گلزار

گل همیشه بهارم سری ز خاک برآر

ز تیشه که بیفتاده سر و قامت تو

ز ضربتی که دو شق گشته فرق انور تو

گشای چشم و ببین دیده های گریانم

ز فرقت تو برون رفت روح از جانم

کدام ظالم بی دین ز تیشهٔ بیداد

فکند قامت سروت چو شاخهٔ شمشاد

ستاره سحر من غروب کردی زود

هنوز رفت غروب تو ای ستاره نبود

گو تو بعباس و علی اکبرم از کرم

یا که بیایند زمانی برم در حرم

جانب کوفه روم ای محترم با حرم

خیز که هنگام سواری رسید یا حسین

خیز شها موسم یاری رسید یا حسین

بهرمن این لحظه عماری رسید یاحسین

خیز نما زینب زارت نگاه یا حسین

نیست کسی حامی بیچارگان آنچنان

زار و گرفتار نگر کودکان آنچنان

خیز از این مهلکه ما را رهان الامان

جمله گرفتاربا آه و فغان یاحسین

از چه فتادی تو بخاک سیاه یاحسین

خیز ز جا محشر عظمی ببین یا اخی

حرکت بی شرمی اعدا ببین یا اخی

ناله طفلان بثریا ببین یا اخی

آوخ از این خیرگی این سپاه یاحسین

گریه نمایم به تن اطهرت یا سرت

یا به لب تشنه از خون ترت پیکرت

یا که به عباس و علی اکبرت اصغرت

درد تو بنمود دلم را تباه یا حسین

آخر ای ظالم بی دین جگرم خون کردی

هر دو دستان من از بند بیرون کردی

ز این عزا غم بدل فاطمه افزون کردی

عاصی زار کند خاک دو عالم بر سر

ساربان من پسر فاطمه ام ای کافر

بی سبب کرده مرا زاده مرجانه قتیل

بی جهت کرده انداین قوم مرا خوار و ذلیل

اهل بیتم همه با درد و غم و آه و عویل

سوخت از ماتم من اهل دو عالم یکسر

ساربان من پسر فاطمه ام ای کافر

من که مجروح ز تیغ ستم عدوانم

سیل خون پیکر من بین که چسان غلطانم

در تف دشت بلا با همه یارانم

ای لعین رحم نما بر من زار مضطر

ساربان من پسر فاطمه ام ای کافر